Strona:PL Gonczarow - Obłomow T1-2.djvu/471

Matwieicz, pokazując średnim palcem dwa wiersze i zaraz chowając do rękawa — proszę przeczytać: „jeśli ja, Obłomow, zechcę przed czasem opuścić mieszkanie, to obowiązuję się je ustąpić innemu lokatorowi na tych samych warunkach, w przeciwnym razie zapłacić jej, Pszenicynowej, czynsz za cały rok, do 1-go czerwca następnego roku”.
 Obłomow przeczytał.
 — Przecież to niesprawiedliwie — zauważył.
 — Takie prawo — rzekł Iwan Matwieicz. — Sam pan raczył podpisać kontrakt — oto podpis pana.
 Znowu się zjawił palec, wskazujący podpis, i znowu ręka się schowała.
 — Siedemset rubli... — wskazał na rachunku Iwan Matwieicz, zgiąwszy swój palec.
 — Za stajnię i wozownię sto pięćdziesiąt rubli.
 Znowu wskazał na rachunku.
 — Przecież ja koni nie mam i nie trzymam, pocóż mi wozownia i stajnia? — z żywością zaprotestował Obłomow.
 — W kontrakcie zapisano — zauważył Iwan Matwieicz, pokazując palcem odpowiedni wiersz. — Michej Andreicz mówił, że pan będzie trzymał konie.
 — Iwan — Andreicz łże! — ze złością krzyknął Obłomow. Proszę dać kontrakt.
 — Pan otrzyma kopię. Kontrakt oryginalny pozostanie u siostry — rzekł Iwan Matwieicz słodkim głosem, biorąc kontrakt do ręki. Oprócz tego za ogród i pobieranie z niego kapusty i rzepy, jakoteż różnych owoców, licząc na całe lato — czytał Iwan Matwieicz około — dwieście pięćdziesiąt rubli.
 Podniósł palec, ażeby wskazać na rachunku.