Strona:PL Gonczarow - Obłomow T1-2.djvu/473

panu tu będzie wygodnie, a pieniądze... siostra poczeka.
 — Nie, nie mogę tu zostać z różnych powodów. Słyszy pan?
 — Słyszę. Jak się panu podoba — rzekł posłusznie, o krok się cofnąwszy.
 — Dobrze. Ja pomyślę i postaram się odstąpić mieszkanie — rzekł Obłomow, skinął głową na pożegnanie.
 — Trudno... a zresztą, jak pan chce! — rzekł i, złożywszy trzykrotny ukłon, opuścił pokój.
 Obłomow wyjął portfel i obliczył pieniądze. Było wszystkiego trzysta pięć rubli. Obłomowowi mdło się zrobiło.
 — Cóż ja zrobiłem z pieniędzmi! — krzyknął ze zdziwieniem, z przestrachem prawie, pytając sam siebie. — Na początku lata przysłano ze wsi tysiąc dwieście rubli, a teraz mam tylko trzysta!
 Począł liczyć, przypominać sobie różne wydatki i mógł przypomnieć sobie, że wydał tylko dwieście pięćdziesiąt rubli.
 — Gdzie się te podziały pieniądze?
 — Zachar! Zachar!
 — Czego pan sobie życzy?
 — Nacośmy wydali pieniądze? Przecież pieniędzy niema! — spytał.
 Zachar począł przeszukiwać swoje kieszenie, wyjął pół rubla, potem dziesięć kopiejek i położył na stół.
 — Z przeprowadzki zostało, zapomniałem oddać.
 — Poco ty mnie te drobiazgi podsuwasz! Ty powiedz, gdzie się podziało ośmset rubli.
 — Skąd ja wiem? Czy ja wiem, na co pan tracił? Ile pan płacił za wynajmowanie powozów?
 — Prawda, na wynajęcie powozów poszło dużo,