Strona:PL Gonczarow - Obłomow T1-2.djvu/481

otwarte drzwi, tylko uśmiechnie się i pilnie pracuje dalej.
 Czasem z książką w ręku zbliżał się do drzwi, zajrzał i pogawędził z gospodynią.
 — Pani zawsze przy robocie! — mówił.
 Agafja Matwiejewna uśmiechała się i dalej pilnie mełła kawę, a łokieć jej tak zręcznie opisywał koła, że tylko migał przed oczyma Obłomowa.
 — Zmęczy się pani — zauważał.
 — Nie, przyzwyczaiłam się — i znowu młynek poczynał trzeszczeć.
 — Czem się pani zajmuje, gdy niema roboty? — pytał.
 — Jakto niema roboty! Robota jest zawsze: rano przyrządzić śniadanie, potem obiad, po obiedzie szyć, a wieczorem przygotować kolację.
 — Jadacie wieczerzę?
 — Jakże bez wieczerzy — jadamy. Przed świętem chodzimy na całonocne nabożeństwo.
 — To bardzo pięknie — chwalił Obłomow. A do której cerkwi chodzicie?
 — Narodzenia Chrystusa Pana — to nasza parafja.
 — A czy czytuje pani?
 Tępym milczącym wzrokiem spojrzała na niego.
 — Książki macie? — pytał?
 — Braciszek ma, ale on nie czyta. Z restauracji otrzymujemy gazety, brat czasem coś głośno przeczyta, ale... Waniczka ma dużo książek.
 — Czyż pani nigdy nie wypoczywa?
 — Jak Boga kocham, nigdy! Prawdę mówię.
 — A w teatrze bywa pani?
 — Brat w święta bywa.
 — A pani?