Strona:PL Gonczarow - Obłomow T1-2.djvu/500

czasu, ażeby zastanowić się nad usprawiedliwieniem się — a może i odpowiedź ze wsi nadejdzie...
 Nadeszło pojutrze. Zbudziło go szalone ujadanie psa i szarpanie się jego na łańcuchu. Ktoś wszedł na dziedziniec i o kogoś pytał. Stróż wywołał Zachara. Za chwilę Zachar przyniósł list do Obłomowa, który przyszedł miejską pocztą.
 — Od panny Iljinskiej — rzekł Zachar.
 — Ty skąd wiesz? — z oburzeniem spytał Obłomow. — Kłamiesz!
 — Na letnisku takie listy były tylko od niej — gadał Zachar swoje.
 — Czy zdrowa? Co to znaczy? — myślał Obłomow, rozpieczętowując list.
 „Nie chcę czekać środy — pisała Olga — mnie tak przykro, gdy długo cię nie widzę. Jutro więc o trzeciej godzinie będę w Letnim Ogrodzie.
 I tyle.
 Znowu zmąciła się jego dusza aż do dna, znowu począł szamotać się z niepokoju, jak mówić z Olgą, jaką maskę przybrać.
 — Nie umiem... nie mogę! — myślał. Od Sztolca trzeba się uczyć.
 Uspokajał się tem, że Olga przyjedzie zapewne z ciotką, albo z jaką panią — naprzykład, z Marją Siemionówną, która ją tak kocha, że nie może napatrzeć się na nią. W jej obecności miał nadzieję ukryć w jakiś sposób pomieszanie, wiele mówić i być bardzo słodkim.
 — W sam czas obiadowy — pomyślał, — także wybrała.
 Podążał leniwie ku Letniemu ogrodowi.
 Gdy tylko wszedł w długą aleję, spostrzegł,