Strona:PL Gonczarow - Obłomow T1-2.djvu/71

o czem myśleć. Ja zaraz, jeszcze przed obiadem polecę do niej, daj mi pieniądze na dorożkę — a jutro wasza przeprowadzka!
 — Co to za człowiek! — rzekł Obłomow. — Nagle wymyśli czort wie co takiego, — na Wyborgską stronę... Wymyślić nie trudno. Ty znajdź jakąś radę na to, ażeby tutaj pozostać. Od ośmiu lat tu mieszkam... nie chcę się przeprowadzać.
 — Rzecz skończona! Ty się przeprowadzisz. Jadę natychmiast do kumy... potem dowiem się jeszcze tutaj...
 Poszedł.
 — Poczekaj! Poczekaj! Dokąd? — zatrzymywał go Obłomow. — Ja mam jeszcze ważniejszy interes do ciebie. Zobacz, jaki ja liścik miły od mego starosty otrzymałem, i zdecyduj, co mam robić.
 — Uważasz... ty już takim się urodziłeś. Nic nie potrafisz sam zrobić. Wszystko — ja i ja. Do czego ty się przydałeś? Nie człowiek, ale prosto — słoma!
 — Zachar! Gdzie ten list? — znowu gdzieś go Zachar zawieruszył.
 — Oto właśnie list starosty — rzekł Aleksiejew, podając zmięty papier.
 — Tak, właśnie ten list — potwierdził Obłomow — i począł czytać głośno.
 — Co na to powiesz? Co mam robić? — spytał Ilja Iljicz, przeczytawszy go. — Posucha... niedopłaty podatkowe...
 — Przepadłeś! Zupełnie przepadłeś! — mówił Tarantjew.
 — Dlaczegoż przepadłem?
 — Więc nie przepadłeś?