Strona:PL Gorki Maksym - Matka, tłum. Halina Górska.pdf/103

 Prawie natychmiast podeszli do niej ślusarze, bracia Gusiewowie, i starszy z nich, Wasyli chmurząc brwi, zapytał głośno:
 — Pierogi są?
 — Jutro przyniosę! — odpowiedziała.
 Było to umówione hasło. Twarze braci rozjaśniły się, a Iwan nie wytrzymał i wykrzyknął:
 — Ach ty, mateńko droga!
 Wasyli przykucnął zaglądając do garów i jednocześnie za jego pazuchą znalazła się paczka odezw.
 — Iwan — mówił głośno — nie pójdziemy do domu, zjemy u niej obiad — i szybko wsuwając broszury za cholewy butów dodał — trzeba dać zarobić nowej handlarce...
 — Trzeba! — powiedział Iwan i zaśmiał się.
 Matka oglądając się ostrożnie, wykrzykiwała:
 — Kapuśniak! Kluski gorące!
 I niespostrzeżenie wyjmując broszury, paczka za paczką, wsuwała je braciom. A za każdym razem, gdy znikały z jej rąk, zapalała się przed nią żółtą plamą, niby ogień zapałki w ciemnym pokoju — twarz oficera żandarmów. I ze złośliwą satysfakcją mówiła mu:
 — Masz, to dla ciebie, wasza wielmożność!
 I podając następną paczkę dodawała z zadowoleniem:
 — Na!...
 Podchodzili robotnicy z garnuszkami w rękach. Gdy zbliżali się, Iwan Gusiew zaczynał się głośno śmiać i Własowa spokojnie przerywała wydawanie odezw, rozlewając kapuśniak i kluski, a Gusiewowie żartowali z niej:
 — Zręcznie się zwija Niłowna.
 — Bieda uczy myszy łowić! — ponuro zauważył jakiś palacz. — Żywiciela jej zabrali! Dranie! — Daj no za trzy kopiejki klusek. I nie trap się, matko! Dasz sobie radę!
 — Dziękuję za dobre słowo! — uśmiechnęła się do niego.