Strona:PL Gorki Maksym - Matka, tłum. Halina Górska.pdf/157

po ziemi, wielcy swoją wolnością. Wszyscy pójdą z otwartymi sercami, a serce każdego człowieka będzie czyste, wolne od zawiści, i nie będzie w nim złości. To już nie życie będzie wtedy, ale służba człowiekowi, i obraz człowieka wzniesie się wysoko — dla wolnych nie ma nieosiągalnych szczytów. Wtedy będzie się żyć dla prawdy, swobody i piękna, i za najlepszych będzie się uważać tych, którzy szerzej objęli sercem świat, którzy głębiej pokochają go — najlepszymi będą najwolniejsi — w nich jest najwięcej piękna! Wielcy będą ludzie tego życia...
 Zamilkł, wyprostował się i powiedział donośnie, całą piersią:
 — Tak — dla tego życia gotów jestem na wszystko...
 Twarz drgnęła mu, z oczu popłynęły jedna za drugą duże i ciężkie łzy.
 Paweł podniósł głowę i patrzył na niego blady, szeroko otwartymi oczyma, matka wstała z krzesła czując jak rośnie i nadciąga ciemny lęk.
 — Co z tobą, Andrzeju? — cicho zapytał Paweł.
 Chachoł potrząsnął głową, wyciągnął się jak struna i powiedział patrząc na matkę:
 — Widziałem... wiem...
 Wstała, szybko podeszła do niego, chwyciła go za ręce.
 Próbował wydrzeć jej prawą, ale ona uczepiła się jej mocno i mówiła gorącym szeptem:
 — Kochanie moje! Ciszej! Najdroższy mój!
 — Poczekajcie! — głucho powiedział chachoł. — Opowiem wam jak to było...
 — Nie trzeba! — szeptała patrząc na niego oczyma pełnymi łez. — Nie trzeba, Jędrusiu...
 Paweł podszedł powoli patrząc na towarzysza wilgotnymi oczyma. Był blady i powiedział z uśmiechem, cicho i powoli:
 — Matka boi się, że to ty...