Strona:PL Gorki Maksym - Matka, tłum. Halina Górska.pdf/32

spotkałem — waszego syna i innych. Tutaj — pomieszkam! — mówił skubiąc wąsy.
 Podobał się jej, a przy tym zachciało się jej odwdzięczyć za jego słowa o synu.
 — Może napijecie się herbatki — zaproponowała.
 — Nie będę się przecie sam raczył — odpowiedział wzruszając ramionami. — Ot, kiedy się wszyscy zbiorą, wtedy może poczęstujecie...
 Przypomniał jej znowu o jej obawach.
 — Żebyż wszyscy oni byli tacy! — zapragnęła gorąco.
 Znowu odezwały się kroki w sieni, drzwi otworzyły się raptownie — matka znowu wstała. Ale tym razem, ku jej zdziwieniu, do kuchni weszła młoda dziewczyna, niewielkiego wzrostu, o prostej, chłopskiej twarzy, z grubym warkoczem jasnych włosów. Spytała cicho:
 — Nie spóźniłam się?
 — Ależ nie! — powiedział chachoł wyglądając z pokoju. — Piechotką?
 — Oczywiście! Wy chyba jesteście matką Pawła Michajłowicza? Dobry wieczór! Nazywam się — Natasza...
 — A po ojcu? — zapytała matka.
 — Wasiliewna. A wy?
 — Pelagia Niłowna.
 — No więc znajomość zawarta...
 — Tak! — powiedziała matka odetchnąwszy z ulgą i z uśmiechem przyglądała się dziewczynie.
 Chachoł pomagał jej rozbierać się i pytał:
 — Zimno?
 — W polu — bardzo! Wiatr...
 Głos miała soczysty, dźwięczny, usta maleńkie i pełne, i cała była okrągła i świeża. Rozebrawszy się, potarła mocno rumiane policzki małymi, czerwonymi od mrozu rękami i prędko weszła do pokoju, dźwięcznie przytupując obcasami bucików.