Strona:PL Gorki Maksym - Matka, tłum. Halina Górska.pdf/349

 Przez otwarte drzwi wsunęła się blaszana wanna, a ochrypły głos mruczał:
 — Właź, cholero...
 Potem ukazała się okrągła, siwa głowa bez czapki, z wytrzeszczonymi oczyma, wąsata i dobroduszna.
 Mikołaj pomógł wciągnąć wannę, w drzwiach stanął wysoki, przygarbiony człowiek, zakaszlał, odął wygolone policzki, splunął i przywitał się ochryple:
 — Dobrego zdrowia...
 — O to jego zapytaj! — zawołał Mikołaj
 — Mnie? O co?
 — O ucieczkę...
 — A-a! — powiedział gospodarz wycierając wąsy czarnymi palcami.
 — Jakubie Wasiliewiczu, ona nie wierzy, że to takie proste.
 — Hm — nie wierzy? To znaczy — nie chce. A my z tobą chcemy, to — wierzymy! — powiedział spokojnie gospodarz. I nagle zgiąwszy się w pół, zakaszlał głucho. Wykaszlawszy się, stał długo pośrodku pokoju rozcierając pierś, sapiąc i patrząc na matkę wytrzeszczonymi oczyma.
 — To musi rozstrzygnąć Pawełek i towarzysze — powiedziała Niłowna.
 Mikołaj w zadumie opuścił głowę.
 — Kto to jest — Pawełek? — zapytał gospodarz siadając.
 — Mój syn.
 — Jak nazwisko?
 — Własow.
 Kiwnął głową, wyjął kapciuch i fajkę, nabił ją tytoniem i przemówił urywanymi zdaniami:
 — Słyszałem. Mój siostrzeniec zna go. On także jest w więzieniu — Jewczenko, słyszeliście? A moje nazwisko — Gobun. Niedługo wszystkich młodych w więzieniu zam-