Strona:PL Gorki Maksym - Matka, tłum. Halina Górska.pdf/35

VI

 Samowar zakipiał i matka wniosła go do pokoju. Goście siedzieli ciasnym kręgiem dookoła stołu, a Natasza, z książką w ręku, usadowiła się w kącie pod lampą.
 — Żeby zrozumieć, dlaczego ludzie żyją tak źle... — mówiła Natasza.
 — I dlaczego sami są źli — wtrącił chachoł.
 — Trzeba przyjrzeć się, jakie były początki ich życia...
 — Przyglądajcie się, moi kochani, przyglądajcie się! — zamruczała matka parząc herbatę.
 Wszyscy umilkli.
 — Wy o czym, mamo? — zapytał Paweł chmurząc brwi.
 — Ja? — obejrzała się, a widząc, że wszyscy patrzą na nią, objaśniła zmieszana:
 — Ja tak, do siebie. Że niby... popatrzcie sobie!
 Natasza roześmiała się, Paweł uśmiechnął się, a chachoł powiedział:
 — Dziękuję, mateńko, za herbatę!
 — Nie piliście jeszcze, a już dziękujecie — odpowiedziała i spojrzawszy na syna spytała:
 — Czy nie będę przeszkadzać?
 Odpowiedziała Natasza:
 — Jakże to wy, gospodyni, możecie przeszkadzać gościom?
 I z dziecinną skargą poprosiła:
 — Moja najmilsza! Dajcie mi prędzej herbaty! Trzęsę się cała, strasznie mi nogi zziębły!
 — W tej chwili! Zaraz! — pośpiesznie wykrzyknęła matka.
 Natasza wypiła filiżankę herbaty, głośno westchnęła i, odrzuciwszy na plecy warkocz, zaczęła czytać książkę w żółtej okładce, z obrazkami. Matka starając się nie brzę-