Strona:PL Gorki Maksym - Matka, tłum. Halina Górska.pdf/80

 — My trzej jesteśmy upoważnieni przez towarzyszy do zażądania, by pan odwołał swoje rozporządzenie o potrącaniu kopiejki...
 — Dlaczego? — zapytał dyrektor nie spojrzawszy na Pawła.
 — Uważamy taki podatek za niesprawiedliwy! — głośno odpowiedział Paweł.
 — Więc widzicie w moim zamiarze osuszenia błot tylko chęć eksploatacji robotników, a nie troskę o polepszenie ich bytu? Tak?
 — Tak! — odpowiedział Paweł.
 — I wy także? — zapytał dyrektor Rybina.
 — Wszyscy jednakowo! — odpowiedział Rybin.
 — A pan szanowny? — zwrócił się dyrektor do Sizowa.
 — Tak, ja także poproszę: już lepiej zostawcie nam tę kopiejkę!...
 I znów spuściwszy głowę, Sizow uśmiechnął się wstydliwie i z zakłopotaniem.
 Dyrektor wolno powiódł oczyma po tłumie, wzruszył ramionami. Potem spojrzał badawczo na Pawła i zauważył:
 — Robicie wrażenie dosyć inteligentnego człowieka, czy naprawdę nie rozumiecie pożytku tego zarządzenia?
 Paweł głośno odpowiedział:
 — Jeśli fabryka osuszy błota na swój rachunek — to wszyscy zrozumieją!
 — Fabryka nie zajmuje się filantropią! — sucho zauważył dyrektor. — Rozkazuję, by wszyscy natychmiast stawili się do pracy!
 I zaczął spuszczać się w dół, ostrożnie macając nogą żelazo i nie patrząc na nikogo.
 W tłumie rozległ się niezadowolony pomruk.
 — Co? — zapytał dyrektor zatrzymując się.