Ta strona została przepisana.
zelma, św. Bernarda, św. Bernardyna, św. Bonawentury — czyż więc nie ma Ona tylu poddanych i niewolników, ile jest stworzeń na świecie?[1] Czy nie jest słuszną rzeczą, żeby przy tylu niewolnikach z musu, nie było niewolników z miłości, którzy by z własnej woli wybrali Marię, za Królowę ofiarując się Jej jako niewolnicy? Jak to! Czyżby ludzie i szatani mieli posiadać dobrowolnych niewolników, a Maria nie? Jak to! Wszak król poczytuje sobie za zaszczyt, że królowa, jego towarzyszka, posiada niewolników, nad którymi jest panią życia i śmierci, gdyż jej chwała i jej potęga są zarazem jego chwałą i potęgą. Czyżby można przypuścić, by Pan nasz, który jako
- ↑ Św. Jan Damasceński, Sermo 2, in Dormitione. B. M., por. Bonawentura, Speculum B. M. V., lect. 3, § 5.
