Ta strona została przepisana.
biają, ukrywają i pogrążają się w cudowny sposób w Jej kochające i dziewicze serce, by czystą rozgorzeć miłością, by oczyścić się z najmniejszej skazy i znaleźć całkowicie Jezusa, który tam przebywa jako na najchwalebniejszym swym tronie. Jakież to szczęście! „Nie wierzcie, mówi opat Guerric, by większym miało być szczęściem przebywać na łonie Abrahamowym niż na łonie Marii, gdyż tam Pan tron Swój umieścił“[1]. Inaczej odrzuceni: pokładają oni całą, nadzieję w sobie, spożywają z synem marnotrawnym młóto nierogacizny, żywią się z ropuchami samą ziemią, kochają jak ludzie światowi jedynie rzeczy widzialne i zewnętrzne, nie mają upodobania w słodyczach serca Marii, nie znajdują, jak wybrani, silnego oparcia, pew-
- ↑ Sermo 1 in Assumptione n. 4.
