Strona:PL Gustaw Daniłowski - Wrażenia więzienne.pdf/160

karz — tu jak w studni, wpaść łatwo, ale wyleźć trudniej... Kaucya swoją drogą, a ratusz swoją...
 Ale wreszcie rozległ się dzwonek telefonu, otwarły się drzwi:
 — Stupajtie w niz...
 Zacząłem się żegnać.
 — Naprasno, wy tolko w kancelarju — burknął Siergiejew.
 Była to jednak jego ostatnia złośliwość.
 W kancelaryi ksiądz mi oświadczył, że będę dziś jeszcze puszczony, wprzód jednak mam się udać do policmajstra na „licznoje swidanje“.
 To „licznoje swidanje“ wywołało silne wrażenie. Ksiądz, jak mi opowiadano, z chwilą, jakem poszedł do gmachu, gdzie mieszka jego najwyższy naczelnik na telefoniczne zapytania o mnie odpowiadał nie inaczej, jak: oni poszli, oni siejczas prijdut; jednym słowem w liczbie mnogiej, co się uważa za formę wysokiej grzeczności. Ja tymczasem siedziałem w przedpokoju kancelaryi