Ta strona została uwierzytelniona.
Pośród odgłosów muzyki cudnéj,
W masce traicznéj, wesołéj, nudnéj,
Świat cały tańczy dokoła.
Wściekłe zapusty! — bo ni sumienie,
Ni tęskność serca, raju wspomnienie,
Tańcu już przerwać nie zdoła.
Kto w ciemnym kącie skryty za ludzi
Drzémiące serce w sobie obudzi,
I maskę nieco odsłoni;
Kto jeszcze w rajskie wierzy nadzieje,
Ten niechaj z płaczu gorzko się śmieje,
Nad śmiechem łezkę uroni!
Smutno, gdy serce szlachetne, wzniosłe,
Ku chlubie świata i kraju wzrosłe,
Błazeńską szatę przywdziéwa;
Śmiésznie, gdy dusza brudna i podła
