Strona:PL Gustawa Jarecka - Przed jutrem.pdf/36

 — My z jednego podwyrka, prawie razem chowane — dokończył Stefan dziwnej prezentacji.
 Naftowa lampa pracownicy igły rozjaśniła stół bladem światłem. Siennik Stefana zostawał w łagodnym mroku, tylko sino pobielana ściana nad nim wystąpiła wyraźniej z zielonemi smugami wilgoci. Drobno jak rzucane kamyki zaczęły dudnić po schodach kroki. Obeznane z ciemnością i wilgotnem drzewem stopni zjeżdżały nogi młodych Kwiatkoszczaków. Przyszedł chłopak w watowanej kurtce i dziewczyna w kaloszach zamiast butów. Za parawanem zrobił się ruch.
 — Na Nonplusie ma być robota — rzekł Stefan.
 Poruszyli się wszyscy.
 Nonplus trzy dni idzie — rzekł ryży niedowierzająco.
 — Ma iść pięć, a ludzi już dawno mają zamało — rzekł Stefan — żeby się przynajmniej tam dostać. —
 Ryży skinął — Każdy dziś byle do środka, do roboty, a co w środku to wszystko jedno.
 — A ty chodziłeś gdzie szukać? — spytał go Stefan.
 Ów buty przed siebie wciągnął i ramionami wzruszył:
 — Mało chodziłem? Nima. —
 — Już jakby wcale ludzi nie było co cały tydzień robią. —
 I… — rzekł Andrzej — dosyć ludzi robi jeszcze