Strona:PL Gustawa Jarecka - Przed jutrem.pdf/55

 — Czy chce pani zobaczyć mój gabinet osobliwości? —
 Anna wchodzi naprzód, otwiera, doktór Stawan zamyka powoli, dokładnie. W przejściu Anna widzi wytężoną twarz i włosy jeszcze zlepione od potu, wysiłku.
 Naprzeciwko w pokoju cała prostokątna ściana jest oszkloną szafą. Za szkłem przegródki. Nieskończenie wiele przegródek z dziwacznemi przedmiotami. Anna podchodzi bliżej.
 Jak małe, bajeczne potworki, miniaturowe smoki, złośliwe dziwadła leżą za szkłem żółte, zielonkawe i brunatne kamyki, okruchy, ponura mineralogja ludzkich chorób.
 Ślepe kiszki, ale nie te zwykłe, lecz skręcone, ze zrostami, skrzywieniami, obrzękami, kolorowe sarcomaty, pojedyńcze usunięte nerki jak olbrzymie ziarna fasoli i wielkie kamieniste bryły guzów.
 Wszystko za szkłem, ujarzmione, zdobyte — i dlatego pewnie z uczuciem zasłużonego tryumfu pokazał je zwyciężca Annie.
 Ukryte za szczerym podziwem, za wzruszeniem, zdumieniem i ciekawością leży to najprostsze, co Anna rozumie w tej chwili.
 — Musi być panu dobrze patrzeć na to — mówi cicho.
 Doktór Stawan przeczy ruchem głowy. — To nie jest to. Zupełnie coś innego. Tutaj to już jest coś innego. O początek chodzi, o walkę, wie pani? —

51