Strona:PL Gustawa Jarecka - Przed jutrem.pdf/95

szła od wszystkich wspólnych spraw? Ale tak nie było. Siedząc tu naprzeciw niej widziało się najlepiej, że to przecież była ona, ta sama Anna pełna gorącego buntu, Anna z dusznych pokoi zebrań, gdzie uchwalało się najgorętsze wnioski, protesty, demonstracje, masówki, gdzie się wołało: My, młodzież rewolucyjna.. i gdzie on Andrzej protestował.
 — To są ogólniki. Rewolucja, dobrze, ale jaka. Powiedzieć, ustalić. —
 Tak było w dniach młodości najwcześniejszej. Najstarsi z nich byli pełnoletni i poprzez książki i gazety usiłowali dotrzeć do prawdy, która usprawiedliwiałaby ich istnienie, młodych inżynierów bez pracy, nauczycieli bez uczniów, uczniów, którym brakło szkół.
 Po takim wieczorze można było podejść do młodej dziewczyny z gładko uczesanemi włosami i powiedzieć:
 — Chciałbym pomówić z wami. —
 Bo wtedy, tak i to było niegdyś, mówiło się „wy“ do swojej Anny.
 Teraz między nimi leżał, niezmierny obszar żyłkowanego, marmurowego blatu i słowa „bądź taka jak wtedy“ niewymówione wisiały w przestrzeni pustej kawiarni.
 Już powiedzieli sobie gdzie mieszkają i co robią, kiedy urwała się nagle rozmowa i Andrzej zapytał odrazu:
 — Co się stało?

91