Strona:PL Gustawa Jarecka - Szósty oddział jedzie w świat.pdf/32

czerwieniła się mocno i postawiła garnek na cementowej podłodze. Wybiegła aż przed próg.
 — Czego chcesz? — zapytała szorstko Wandzię.
 — Ojda — spytała Wandzia nie śmiało i przypomniała sobie, że nawet nie wie jak tamta ma na imię — dlaczego nie przychodzisz do Oleńki?
 — Bo nie.
 — Dlaczego, przecież wszystkie mamy jechać na wycieczkę.
 Zaczerwieniona i zła popatrzała Ojda.
 — W tej szmacie może pojadę, co? I tak nic nie będzie z tej wycieczki — niespodzianie napłynęły jej czarne, bystre oczy żałosną wilgocią.
 — Wszystkie musimy jechać — zawołała Wandzia z zapałem — poradzimy sobie.
 — Dlaczego ty — spytała Ojda łagodnie — dlaczego ty tak chcesz żebym pojechała?
 Teraz Wandzia zaczerwieniła się gorąco:
 — Chciałam się z tobą zaprzyjaźnić, już dawno.
 — Przecież wciąż z Oleńką chodzisz — powiedziała Ojda zimno.
 — Bardzo cię proszę — rzekła Wandzia — chodź ze mną do szkoły. Zobaczysz, pojedziemy wszystkie.
 Ojda namyślała się chwilę, potem weszła do baraku, zastukała fajerkami i wreszcie po chwili wyszła do Wandzi.