Strona:PL Guy de Maupassant - Horla.djvu/029

 — O dzięki! dzięki!... Jakiś ty dobry!
 Teraz jednak zapytałem ją:
 — Czy sobie przypominasz, co się u was działo wczoraj wieczór?
 — Przypominam.
 — I to także, że cię dr. Parent uśpił?
 — Tak jest.
 — Dowiedz-że się, że nakazał ci we śnie przyjść do mnie dzisiaj zrana z żądaniem pożyczki 5000 franków i że w tej chwili jesteś posłuszną tej suggestyi.
 Zamyśliła się na mgnienie oka, poczem rzekła:
 — Kiedy tych pieniędzy żąda mój mąż.
 Męczyłem się całą godzinę, aby ją przekonać, ale daremnie.
 Po jej odejściu pobiegłem do doktora. Wychodził właśnie. Śmiał się, słuchając mej relacyi, a potem powiedział:
 — Wierzysz pan teraz?
 — Wierzę. Trudno nie wierzyć.
 — Chodźmy do pańskiej kuzynki.
 Leżała na szezlongu, wyczerpana zmęczeniem. Lekarz zbadał jej puls i wpatrywał się w nią przez chwilę, podniósłszy rękę ku jej oczom, które zamykały się zwolna pod nieodpartym wpływem magnetycznej siły.
 Skoro usnęła, rzekł:
 — Mąż pani nie potrzebuje już owych 5000 franków. Zapomnisz pani więc, że prosiłaś kuzyna