Strona:PL H Balzac Eugenia Grandet.djvu/129

wy takim sposobem; a któżby nazrzynał paszy dla krów przez ten czas?
 — »Ja będę ją robić, rzekła Eugenia.
 — »Dziecko! rzekła pani Grandet, spoglądając na córkę.
 Na te słowa, przywodzące na pamięć zmartwienie, które już, już miało spaśdź na nieszczęśliwego młodzieńca, trzy kobiety umilkły i spojrzały na niego z politowaniem, które go zadziwiło.
 — »Cóź ci to jest kuzynko?
 — »Cyt! rzekła pani Grandet do Eugenii, już gotowéj do mówienia. Wiesz moja córko, że twój ojciec ma powiedzieć panu...
 — »Karolowi, rzekł młody Grandet.
 — »Masz imię Karol. Jest to piękne imię, rzekła Eugenia.
 Nieszczęścia które przeczuwamy, zdarzają się prawie zawsze. Barbara, pani Grandet i Eugenia, myśląc ze drżeniem o powrocie starego bednarza, usłyszały uderzenie młotkiem, aż nazbyt im znajome.