Strona:PL H Balzac Eugenia Grandet.djvu/222

nie wiem. Ale nie żałuję zbyt mocno, żem przeczytała listy, z nich bowiem poznałam twoje serce, twoją duszę, i...
 — »I cóż? zapylał się Karol.
 — »I twoje zamiary, potrzebujesz summy....
 — »Kochana kuzynko.
 — »Cyt! cyt! nie tak głośno, nie budźmy nikogo. Oto jest, rzekła otwierając sakiewkę, oszczędność biednej dziewczyny, która niczego nie potrzebuje. Przyjmij ją Karolu. Dziś rano nie wiedziałam co to są pieniądze; nauczyłeś mię tego: są środkiem osiągnięcia naszego celu, niczem więcej. Kuzyn, jest prawie bratem i możesz pożyczyć od twojej siostry.
 Milczał, Eugenia nie przewidziała że jej odmówi.
 — »I cóż? rzekła.
 Spuścił głowę.
 — »Czy odmówisz? zapytała się Eugenia; bicie jej serca słychać było pośród głębokiego milczenia.
 Poniżyło ją wahanie Karola. Jego