Strona:PL H Balzac Eugenia Grandet.djvu/244

 — »I cóż mój kuzynie? czy dobrze poszły twoje interessa, rzekła Eugenia po cichu..
 — »Nie czyń nigdy takich zapytań córko, odezwał się Grandet. Cóż u licha! nie powiadam ci o moich, a po cóż wdajesz się w interessa: kuzyna? Daj mu pokój.
 — »O! ja nie mam tajemnic; rzekł Karol.
 — »Ta: ta! ta! mój synowcze, naucz się, że w handlu trzeba trzymać język za zębami.
 Gdy dwaj kochankowie byli sami w ogrodzie, Karol rzekł do Eugenii, siadając obok niéj na ławce pod kasztanem.
 Nie zawiodłem się na Alfonsie, dodoskonale postępował sobie. Interessa moje poprowadził roztropnie i szlachetnie. Nikomu nie jestem winien; wszystkie moje meble sprzedał bez straty i donosi mi, że idąc za radą pewnego kapitana okrętu, użył pozostałe trzy tysiące franków, na kupno