Strona:PL H Balzac Eugenia Grandet.djvu/364

 — »Dziewiętnaście milionów, tak jest panie. Ja i panna Grandet, miéć będziemy razem 800,000 franków dochodu.
 — »Mój kochany kuzynie, rzeki Karol nadrabiając miną, będziemy mogli kierować się razem.
 — »Zgoda, rzekł prezydent, oprócz tego mam oddać tę szkatułeczkę do własnych rąk pana.
 I położył na stole toaletkę.
 — »No! mój kochany przyjacielu: rzekła margrabina d’Aubrion wchodząc bez zwracania uwagi na pana Cruchot: nie troszcz się o to co powiedział ten biedny pan d’Aubrion. Nabitą ma głowę niepotrzebnemi rzeczami. Powtarzam ci, nic nie przeszkodzi twojemu małżeństwu.
 — »Tak jest, nic: odpowiedział Karol: trzy miliony długu mojego ojca już są zapłacone.
 — »Gotowizną? rzekła.
 — »W całości, kapitał i procent.
 — »Co za głupstwo! zawołała. Któż.