Strona:PL Hadaczek Neolityczne cmentarzysko.pdf/10

też dołowy grób był wprost zasypany ziemią, o tem nas szkic nie poucza. Mimo to należy przyjąć na podstawie doświadczeń zdobytych przy innych podobnych wykopaliskach, że groby były skrzynkowe.
 2. Towarzyszące naczyniom wyroby z kamienia wskazują, że cmentarzysko to należy odnieść do epoki neolitycznej. Dziwi nas tylko to, że bardzo mało okazów przedmiotów kamiennych przeszło w posiadanie Muzeum. Okoliczność ta pochodzi prawdopodobnie stąd, że ś. p. Excellencya nie przywiązywał wielkiej wagi do wyrobów kamiennych, których wspaniałe zbiory w innych stronach kraju znalezione znajdowały się już w Muzeum.
 W dwu garnuszkach umieszczonych koło szkieletu przechowane są okrzeski krzemienne. Kilka sztuk odciosków rozrzuconych było także na dnie grobu. O formach ich mogą nam dać wyobrażenie dwa przykłady. Są to wybrane okazy grubo ociosane, z których jeden (tabl. II, fig. 1) mógł służyć za skrobacz, drugi (tabl. II, fig. 3) za nóż lub grot. Nadto pochodzą z tego wykopaliska trzy lepiej obrobione toporki.
 Pierwszy (tabl. II, fig. 3) 12 cm. długi, 4½ cm. szeroki po stronie ostrza, 3 cm. szeroki po stronie główki, ma formę niezupełnie wykończoną. Jest on sporządzony z krzemienia zapomocą otłukiwania, przyczem brzegi są staranniej retuszowane.
 Drugi (tabl. II, fig. 4) jest wykonany z krzemienia barwy rogowej. Długość jego wynosi 10 cm., szerokość ostrza 6 cm., główki 2½, cm. Ma on kształt klina, którego ostrze łukowe jest starannie wygładzone. Ślady odłupań widoczne na szerokich bokach świadczą o tem, że gładzenie boków nie odbyło się skrupulatnie.
 Najbardziej charakterystycznym jest toporek trzeci (tabl. II, fig. 5), wykonany z zielonawo-szarego granitu, 10½ cm. długi, 5½ cm. szeroki. Jest on starannie ogładzony i posiada przewierconą dziurę.
 3. O ile nieliczne wyroby krzemienne prócz wskazówki, że cmentarzysko to pochodzi z młodej fazy neolitu, nie nastręczają sposobności do głębszej analizy form, o tyle nieskończenie ważniejszą rolę powinna odegrać w prahistoryi europejskiej bogata ceramika. Muzeum im. Dzieduszyckich posiada 101 wcale dobrze zachowanych naczyń z tego wykopaliska, a tylko dwa podobne okazy — o ile mi wiadomo znajdują się w Zbiorach Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Prawdopodobnie więc należy przypuścić, że główną część tych wykopalisk otrzymało lwowskie Muzeum.
 Wszystkie okazy ceramiczne tego cmentarzyska odznaczają się bardzo wybitnem piętnem odrębnem, które polega na jakości gliny i sposobie palenia, a także na jednolitem bogatem zdobnictwie widocznem prawie na każdem naczyniu.
 Pod względem techniki wykonania należą one niewątpliwie jeszcze do rodzaju ceramiki ręcznej roboty, lecz już bardzo udoskonalonej t. j. takiej, która dba o dokładne przeprowadzenie łu-