Rozszerzenie pola obrazowego zapomocą terenów pochyłych wpłynęło w pierwszym rzędzie ożywczo na rozwój kompozycyjnych zdolności bogatego talentu Polygnota. Ono pomogło mu w przeciwieństwie do przydługich, jednolinijnych fryzów dawniejszych opanować wielkie tematy na mniejszych, lecz szerszych płaszczyznach, dających się łatwiej objąć okiem, zajaśnieć mistrzowstwem w układaniu grup, stosować prawa rytmu i harmonii wyrobione wspaniale już w archaicznej sztuce, lecz równocześnie użyczyć im większej swobody i prawdziwej szlachetności. Te zalety kompozycyjne są widoczne bardzo wyraźnie nawet w samych opisach obrazów delfickich przez Pausaniasa.
Jeślibyśmy w końcu chcieli całkiem wiernie odtworzyć rysunek i barwę pomnikowych fresków mistrza z Tasos, to zapewne należałoby nam zwrócić najpilniejszą uwagę na attyckie lekity i małą grupę waz z V. w. przed Chr., które ukazują figuralne przedstawienia po mistrzowsku rysowane barwą ciemno-czerwoną na tle białego pokostu naczynia. Obrazki te są bądźto tylko konturowymi, bądź też wielobarwnie malowanymi rysunkami i należą bezwątpienia do wytworów powstałych pod wpływem wielkiego malarstwa. Drogą zatem analogij przypuścić możemy, że figury obrazów Polygnota odbijały się ciemno od jasnego tła ścian wygładzonych i były podobnymi rysunkami kolorowanymi.
Literatura:
1) Źródła: Overbeck, Die antiken Schriftquellen Nr. 1042-1136; inskrypcye z Tasos wydane przez Bechtla w Abh. der Göttinger Gesellschaft der Wissensch. 1885, porównaj Athen. Mitth. XV str. 72 n.; Jacobs, Thasiaca str. 23 n. i Athen. Mitt. XXII str. 128.
Ustęp z Protagorasa objaśniony przez Kleina w Arch. epigr. Mitth. VII str. 74 n.
Lesche Knidyjczyków opisana w Fouilles de Delphes tabl. 6 i 9. Porównaj Pomtow Arch. Anz. XIII str. 45 n. Sauer Arch. Anz. VI str. 214 n., Luckenbach Olympia und Delphi str. 59 n.
2) Opracowania: Brunn, Geschichte der griech. Künstler II² str. 11 n., Woltmann, Geschichte der Malerei. 1. Woermann, Die Ma erei des Alterthums str. 38 n., Girard La peinture antique str. 152 n., Klein Geschichte der griech. Kunst. I str. 417 n., Springer-Michaelis Handbuch der Kunstgeschichte 18 str. 203 n, Baumgarten, Die hellenische Kultur 1 str. 303 n.
3) Rekonstrukcye obrazów delfickich, zob. Robert, Die Nekyia des Polygnot, Die Iliupersis des Polygnot 16. i 17. Hall. Winckelmannsprogr. 1892 i 1893. Weizsäcker Polygnots Gemälde in der Lesche der Knidier in Delphi 1895, Schreiber Die Wandbilder des Polygnotos Theil 1897.
Lwów.
Strona:PL Hadaczek Polygnotos.pdf/28
Ta strona została przepisana.
