Strona:PL Haggard - Kopalnie Króla Salomona.djvu/189

sze nie będą was się prosić. Bywajcie pozdrowieni raz jeszcze i ty czarny także. Gdyby się było stało po woli starej Gagooli, poszedłbyś sztywny i zimny z innymi hyenom na pożarcie. Szczęście twoje, że i ty także z gwiazdy pochodzisz; ha, ha, ha!
 — Nie wiadomo, o królu, czy siła moja nie okazałaby się mocniejszą od twojej — spokojnie odpowiedział Ignosi — a i ciało twoje może zesztywnieć, zanim się moje ugnie.
 Twala poruszył się zdumiony.
 — Śmiałe mówisz słowa — odrzekł gniewnie — nie ufaj wszakże zbytnio.
 — Nie trudno być śmiałym temu, w czyich ustach mieszka prawda. Prawda, to włócznia ostra, której uderzenie nigdy nie chybi. Słowa te z gwiazd ci przynoszę, o królu!
 Straszne jedyne oko Twali zabłysło ponurym ogniem złości tłumionej, nic jednak nie odpowiedział.
 — Niech zaczynają taniec! — rozkazał i w następnej minucie gromady dziewcząt, strojnych w kwiaty i uszykowanych szeregami, zanuciły śpiew dźwięczny, poruszając się w takt melodyi i powiewając delikatnemi liśćmi palm i białemi kwiatami.
 Zwolna wir tańca ogarnął wszystkie. Biegły naprzód, to się w tył cofały, to w miejscu o-