Strona:PL Haggard - Kopalnie Króla Salomona.djvu/288

ryk — bodajbym ich więcej w życiu nie widział.
 — Chodźże — wołał Good niecierpliwiąc się.
 Sir Henryk stał już na pierwszym stopniu kamiennych schodów.
 — Czekajcie, ja idę pierwszy! — zawołał.
 — Ale uważaj, gdzie stawiasz nogę, bo może tam być pod spodem przepaść — ostrzegałem.
 Prawdopodobnie będzie druga taka izba — odpowiedział schodząc i licząc stopnie.
 Kiedy naliczył piętnaście, zatrzymał się.
 — Jesteśmy na samem dnie jakiegoś korytarza — zawołał. — Schodźcie teraz.
 Poszedł Good, a ja za nim. Na ostatnim stopniu skrzesaliśmy jednę z pozostałych jeszcze dwóch zapałek. Staliśmy w wązkim tunelu, stykającym się pod prostym kątem ze schodami i idącym na prawo i na lewo. Zanim zdołaliśmy przyjrzeć się lepiej, zapałka sparzyła mi palce i zgasła. Zachodziło teraz ważne pytanie, w którą skierować się stronę, bo jedna tylko droga mogła prowadzić do ocalenia. Z tej bolesnej wątpliwości wyprowadził nas Good, który zauważył, podczas palenia się zapałki prąd powietrza, poruszającego płomieniem z lewej strony.