Ta strona została uwierzytelniona.
— Cóż to za pomysł, oburzyła się młodsza. Ja postawię je tuż przy drzwiach. Ktokolwiek włoży je przez pomyłkę stanie się szczęśliwym.
Na tem skończyła się rozmowa.
Strona:PL Hans Christian Andersen - Kalosze szczęścia.djvu/10
