Strona:PL Henryk Sienkiewicz-Na marne 128.jpg

gustynowicz, wstawaj-no urwisie! mów, co za szatan stujęzyczny zawracał wczoraj przez ciebie głowę jakiejś orzechowej parasolce, co?
 — Widziałeś jej oblicze? — pytał Augustynowicz, zmuszając się do westchnienia.
 — Widziałem i, na Jowisza, podobne do świeżo wyrwanej rzodkiewki, matka, wyglądała, jak dzieżka kwaśnego mleka. Cóż, zakochałeś się, mój stary?
 — Daj pokój, to bardzo bogate kobiety?
 — Obie? Ileż ma córka?
 — Ktoby tam zliczył taką sumę, a jeszcze będzie bogatsza.
 — Bogatsza? o męża i dzieci?
 — Nie, ale matka przyjechała w sprawie procesowej, a czy wiesz, kogo procesuje? Naszego sąsiada hrabiego, winien jej kilka tysięcy złotych.
 — Skądże to wiesz wszystko? Dawno ją znasz?
 — Od wczoraj dopiero. Poznałem ją przypadkiem: pytały mnie o drogę, dokąd?... nie uważałem, na honor, ale powie-