Strona:PL Henryk Sienkiewicz-Na marne 205.jpg

 — Ryczałtowo ludzi sądzisz.
 — Co znowu, ryczałtowo! Jak ci wiadomo, pierś wedle miary krawca, nie Fidyasza; a w dalszym ciągu śmiech mnie bierze, ale serce mi nie pęka, miałoby też o co pękać!
 — Mów-no jaśniej.
 — Cóż ci powiem? Ot, człek mierny, człek środka, tylko nie złotego, uczciwy, bo nie popełnił nic nieuczciwego i odwrotnie. A dajże mi z nim pokój! Mówmy lepiej o filozofii, albo śpiewajmy stare kontredanse, co wolisz?
 — Mówmy o nim, proszę cię o to — rzekł z naciskiem Szwarc.
 — No, to nałóż mi fajkę.
 Szwarc nałożył mu fajkę, sam zapalił cygaro i jął przechadzać się po pokoju.
 — Nie zdaję ci sprawy z tych tam wieczorów, bo nie chcę ciebie drażnić — mówił Augustynowicz — ale kiedy sam tego pragniesz, to słuchaj. Rzecz jest taka: Dowiedział się Pełski, że po starym hrabi została córka, a ciekawość go przywiodła do zobaczenia jej. Widzisz, ludzie są próżni, lubią efekta, a w roli bogatego kuzyna