Strona:PL Henryk Sienkiewicz-Pisma zapomniane i niewydane.djvu/507

Ta strona została uwierzytelniona.
10.

Czytaj — i wznieś swych oczu jedwabne zasłony:
On jest także w tej sali — ten twój przeznaczony.

11.

Co to za piękna dola kobieca, być sercem wielkiego dzwonu!

12.

Zaszczytniej jest dla kobiety mieć u ustóp swych lwa, niż mopsa.[1]

13.

Życie prywatne ludzi oparte jest na prawie Chrystusa. Życie dziejowe ludów pozostało jeszcze pogańskie. A oto dowody. Gdy na ulicy zemdleje i upadnie pojedynczy człowiek, ludzie pośpieszają mu na wyścigi z pomocą: gdy w ciągu dziejów omdleje naród, ludzie śpieszą, jeden przez drugiego, by go dobić. Chrystusa niema jeszcze w historji; gdy do niej zstąpi, pocznie się nowa epoka chrześcijaństwa i ludzkości.[2]

14.

Kobieta jest, jak Wenezuela: nie oddaje tego, co wzięła i nie lęka się blokady.

  1. Aforyzmy 8—12 „Bal Literacki. Jednodniówka“, Warszawa, 1902.
  2. „Jednodniówka Koła Panien“, Lwów, 1902.