Strona:PL Henryk Sienkiewicz-Quo vadis t.3 166.jpeg

 Chilo zaś wyszczerzył na niego swe dwa ostatnie żółte zęby i odrzekł:
 — Mój ojciec nie był szewcem, więc nie umiem jej łatać.
 — Macte! habet! — zawołało kilka głosów.
 Lecz inni drwili dalej:
 — Nie on winien, że zamiast sera ma w piersiach kawał sera! — zawołał Senecio.
 — Nie tyś winien, że zamiast głowy masz pęcherz — odparł Chilo.
 — Może zostaniesz gladyatorem! dobrzebyś wyglądał z siecią na arenie.
 — Gdybym ciebie w nią złowił, złowiłbym cuchnącego dudka.
 — A jak będzie z chrześcijanami? — pytał Festus z Liguryi. — Czy nie chciałbyś zostać psem i kąsać ich?
 — Nie chciałbym zostać twoim bratem.
 — Ty meocki trądzie!
 — Ty liguryjski mule!
 — Skóra cię swędzi widocznie, ale nie radzęć prosić mnie, bym cię podrapał.
 — Drap sam siebie. Jeśli zdrapiesz własne pryszcze, zniszczysz, co w tobie jest najlepszego.
 I w ten sposób oni napadali go, on zaś odgryzał się zjadliwie wśród powszechnego śmiechu. Cezar klaskał w dłonie, powtarzał: „Macte!“ i podniecał ich. Po chwili jednak zbliżył się Petroniusz i do-