Strona:PL Herbert George Wells - Nowele.djvu/74

dig, czy nie byłoby to niedyskretne, gdybym...
 — Drogi panie Fothering, zapewne, nie, nie myślę...
 Fothering przerwał mu gestem.
 — Czegóż zażądamy? — pytał jako umysł szerszy, który staje odrazu na wysokości sytuacji; i podług wskazówek Maydiga, ułożył projekt nowej kolacji.
 — Co do mnie — rzekł, przeglądając wybór pana Maydiga — to mam szczególną chętkę na pół butelki stoutu i dobrą porcję królika — i to właśnie rozkażę. Do burgunda nie mam przekonania.
 I oto z miejsca ukazał się stout i królik — na zawołanie.
 Długo przesiedzieli przy wieczerzy, rozmawiając jakby równi sobie, czem Fothering był zdziwiony i za co był prawdziwie wdzięczny swemu towarzyszowi. Mówili o cudach, jakie zamierzali wkrótce z mocy swej wykonać.
 — Ale, panie Maydig, mógłbym może panu pomóc pod względem gospodarskim?
 — Nie rozumiem dobrze — rzekł du-