Strona:PL Herbert George Wells - Nowele.djvu/76

z optymizmem, który nawet zdrowemu rozsądkowi najedzonego Fotheringa wydawał się nieco przesadzonym, gdy szereg zmieszanych nałasów dał się słyszeć nad niemi.
 Oczy ich spoglądały pytająco, a pan Maydig szybko opuścił izbę. Fothering wkrótce usłyszał jego głos: duchowny wzywał swą gospodynię, a potem zwolna wchodził na schody.
 Po kilku chwilach wielebny powrócił lekkim krokiem, z twarzą promieniejącą.
 — Cudowne! — rzekł — i wzruszające! Niesłychanie wzruszające!
 Zaczął tam i z powrotem chodzić koło komina.
 — Skrucha, wzruszająca skrucha... poprzez drzwi. Cudowna zmiana. Wstała. Musiała pewnie wstać natychmiast. Obudziła się, aby potłuc butelkę koniaku, ukrytą tajemnie w kuferku.
 I wyznała to głośno. Ależ to nam pozwala... to nam otwiera najcudowniejsze widoki możliwości. Jeżeli mogliśmy uczynić taką zmianę w niej...