Strona:PL Herbert George Wells - Wojna światów Tom I.djvu/110

dymu. Twarz jego była jasna, głowa pokryta kędzierzawemi włosami, oczy duże, blado niebieskie, w osłupieniu patrzące przed siebie. Mówił porywczo, nie patrząc na mnie.
 — Co to znaczy? rzekł. — Co to wszystko znaczy?
 Ja patrzyłem się na niego i nie odpowiadałem.
 On wyciągnął do mnie szczupłą, białą rękę i żałosnym prawie tonem mówił:
 — Dlaczego mogą się dziać takie rzeczy? Cóżeśmy zgrzeszyli? Odprawiłem ranne nabożeństwo i przechadzałem się właśnie by odświeżyć sobie umysł na nieszpory a wtem ogień, trzęsienie ziemi — śmierć! Jak Sodoma i Gomora! Cała nasza praca zniweczona, cała praca... Co to są ci Marsyjczycy?
 — A czemże jesteśmy my, rzekłem odchrząknąwszy.
 On ujął swe kolana w obie ręce i, zwracając się ku mnie, przez pół minuty znów wpatrywał się we mnie, milcząc.
 — Przechadzałem się, aby odświeżyć umysł, — rzekł — a wtem ogień, trzęsienie ziemi, śmierć!
 I znów zamilkł oparłszy brodę na kolanach.
 A potem zaczął machając ręką:
 — Cała praca — wszystkie szkółki niedzielne; cóżeśmy zawinili? Co zawiniło Weybridge?
 Wszystko przepadło — wszystko zniszczone.