Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/107

bowiem wyżéj, ani poniżéj od nich rozlegające się kraje, czy to na wschód, czy na zachód, równać się nie mogą z Jonią; jedne z nich od zimna i mokrości, drugie od gorąca i posuchy uciskane. Języka nie jednego używają, lecz na cztery odmiany rozszczepionego. Pierwsze pomiędzy nimi miasto Milet leży na południe, po niém Myus i Priene; te znajdują się w Karyi, jednakowéj używają mowy; położone w Lydyi są Efez, Kolofon, Lebedos, Teos, Klazomeny, Fokea. Te miasta z pierwéj wyrażonemi wcale się językiem nie zgadzają, lecz między sobą jednego się trzymają. Pozostają jeszcze trzy miasta Jońskie, z których dwa mieszczą się na wyspach Samos i Chios, trzecie założone na stałym lądzie, Erythrae. Chijczykowie i Erythrejczykowie jednę mają mowę, Samijczykowie takoż sobie właściwą. Te są cztery odmiany języka.
 Z tych tedy Jończyków Milezjanie wolni byli od trwogi, zawarłszy z Cyrusem przymierze, wyspiarzom ich téż żadne nie groziło niebezpieczeństwo; ani bowiem Feniczykowie nie byli jeszcze Persom podlegli, ani sami Persowie żeglarzami. Oderwali się oni od reszty Jończyków dla żadnéj innéj przyczyny, jak że gdy w ogóle wtenczas słabą była całość narodu Greckiego, najsłabszym ze wszystkich i najmniejszego znaczenia był szczep Joński: prócz Athen bowiem nie było żadnego uwagi godnego miasta. Owoż inni Jończykowie i Atheńczykowie unikali tego nazwiska, nie chcąc się mienić Jończykami, i jeszcze teraz zdaje się, iż się wielu z nich » tego miana wstydzi. Owe zaś dwanaście miast chlubiło się niém i świątynię wybudowało, któréj nadali imię Panionion (świątynia wszystkich Jończyków); postanowili zaś nie wpuszczać do niéj innych Jonów, ale też żadni z nich nie prosili o ten udział, prócz Smyrneńczyków. Tak samo Doryjczykowie związku pięciu miast, który się dawniéj przymierzem sześciu miast nazywał, strzegą tego, ażeby żadnych z sąsiednich im Dorów nie przyjmować do świątyni Triopijskiéj, owszem wykluczają od współudziału nawet z pomiędzy siebie tych, którzy dopuścili się zbrodni przeciwko niéj.