Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/111

sami wcale nieużywają rynków i niemają nawet żadnego u siebie. Następnie powierzywszy Sardes Tabalowi mężowi perskiemu, złoto zaś Krezusa i innych Lydyjczyków Paktyesowi Lydyjczykowi rozkazawszy wieść za sobą, powrócił do Agbatany, zabierając z sobą Krezusa i na Ionów mało zrazu uwagi zwróciwszy. Babyłon bowiem stał mu na zawradzie i naród Baktryański, Sakowie i Aegypcianie, przeciwko którym sam ciągnąć zamierzył, przeciw łonom zaś innego miał posłać wodza.
 Atoli skoro się Cyrus ze Sardes oddalił, Paktyes Lydyjczyków od Tabalosa i Cyrusa odstręczył, a udawszy się po nad morze, ile mający przy sobie wszystko złoto ze Sardes, zyskał najmem pomocników i ludy nadmorskie nakłonił do wojowania ze sobą. Uderzywszy zatém na Sardes obiegł Tabalosa, który się zamknął w twierdzy. Dowiedziawszy się o tém w drodze Cyrus, rzecze do Krezusa: „Krezusie, jakiż będzie koniec tych wypadków? Jak się pokazuje, nie zaprzestaną Lydowie mnie i sobie czynić przykrości; rozmyślam nad tém, czyby niebyło najlepszą uprowadzić ich z kraju jako niewolników. Bo zdaje się, iżem sobie postąpił podobnie jak ten, co zabiwszy ojca oszczędzałby jego dzieci. Tak i ja zabrawszy Lydom ciebie, któryś im więcéj był jak ojcem, im samym oddałem miasto i zatém dziwię się, iż odemnie odpadli.“ Ten tak wyraził co myślał, Krezus zaś odpowiedział jak następuje, lękając się, aby Cyrus niezburzył Sardów. „O królu, słuszne wyrzekłeś rzeczy, przecież nie ulegaj zupełnie zapędowi uczucia i miasta starego niepustosz, gdy ani przeszłych ani teraźniejszych wypadków niezawiniło. Dawniejsze bowiem ja spowodowałem i głową moją za nie pokutuję; za obecne niechaj odpowiada Paktyes, któremu powierzyłeś Sardy, on bowiem jest winowajcą. Lydyjczykom zaś przebacz i taki wydaj rozkaz, aby na przyszłość nie odpadali i niebezpiecznymi ci nie byli. Zakaż im przez posłów nosić broń wojenną, a rozkaż przywdziewać tuniki pod płaszcze i wysokie obuwie (koturny), a zapowiedz natomiast, aby dzieci swe uczyli grać na cytrach, śpiewać i kupczyć.