naprzeciw Lesbos. Dostawszy tedy Paktyesa posłowie trzymali go pod strażą, chcąc przyprowadzić Cyrusowi. Przez długi czas odtąd żaden z Chijczyków ani święconym jęczmieniem z tego Atarnes zebranym bóstwu żadnemu ofiary nieczynił, ani ze zboża tam rosnącego przysmaczków do stołu nie przyprawiał, w ogóle odrzuconem było od ofiar wszystko, co z tej okolicy pochodziło.
Chijczykowie więc wydali Paktyesa, Mazares zaś ciągnął naprzeciw tym, co wspólnie oblegali Tabalosa, i już to (miasto) Prieny złupił, już to całą równinę rzeki Maeandru splondrował, zbierając żywność dla wojska, podobnie postąpiwszy z Magnezią. Poczém nagle umarł z choroby. Po jego śmierci objął Harpag dowództwo, także z urodzenia Med, którego król Medów Astyages bezbożną ugościł biesiadą, a który Cyrusowi dopomógł czynnie do królestwa. Ten mąż wtedy wodzem uczyniony przez Cyrusa skoro przybył do Ionii miasta za pomocą usypanych grobli zdobył; to jest ilekroć zamknął obywateli pomiędzy murami, prowadząc wały około tych murów, tak je zdobywał. Pierwszą zaś w Ionii Fokaeą napadł. Ci Fokaeowie pierwsi z Greków na dalekie puszczali się żeglugi, i oni to odkryli Adrią,[1] Tyrrenią,[2] Iberią[3] (Hiszpania) i Tartessus;[4] płynęli zaś oni nie na okrągławych łodziach, lecz na kończasto zakończonych pięćdziesięciowiosłowych. Przybywszy do Tartessu mile przyjęci zostali od króla Tarteosian, nazwiskiem Argantoniusa; rządził on Tarteosian, nazwiskiem Argantoniusa; rządził on Tartessem lat ośmdziesiąt, żył ogółem lat sto dwadzieścia. Ten mąż tak polubił Fokaeów, iż najprzód kazał im opuściwszy Ionią osieść w któréjbykolwiek chcieli części jego kraju, potém zaś gdy do tego nie namówił Fokaeów, dowiedziawszy się od nich
