Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/117

nimi położył Timezios Klazomeńczyk lecz bezkorzystnie, gdyż wypędzony przez Thraków dostąpił za to teraz od Tejczyków w Abderze czci bohatera.
 Ci jedni z Jonów nie mogąc znieść niewoli opuścili swe ojczyste miasta; inni zaś (Jonowie), prócz Milezian, przeszli przez bitwy z łlarpagusem jako i tamci, i okazali się dzielnymi mężami, walcząc każdy za swoją ziemię, lecz pokonani i ujarzmieni pozostali wszyscy w miejscu, poddawając się poszczególnie warunkom jakie im narzucano. Milezjanie zaś, jakom pierwéj powiedział, z samym Cyrusem zawarłszy przymierze żyli w pokoju. Tak więc po drugi raz ujarzmioną została Jonia. Skoro zaś pognębił Jonów na stałym lądzie Harpag, mieszkający po wyspach uląkłszy się, sami się popoddawali Cyrusowi.
 Doznawszy klęski gdy nie mniéj przeto zgromadzali się na Panionion Jończycy, podał im, jak słyszę, Bias mąż z Prieny bardzo użyteczną radę, któréj, gdyby byli jéj usłuchali Jończycy, zgotowałaby im była największe szczęście pomiędzy Grekami. Otóż polecał im Bias puściwszy się na wspólnéj flocie płynąc do Sardynii i tamże jedno miasto dla wszystkich Jonów założyć; a tym sposobem uwolniwszy się od niewoli byliby szczęśliwi, zajmując największą ze wszystkich wysp, a panując nad innemi; jeżeli pozostaną w Jonii dodawał, iż nie przewiduje już dla nich żadnéj wolności. Lecz to zdanie Bijasa z Prieny wyrzeczone było do Jonów, gdy już rzecz ich była stracona; ale zdrową była także rada Thalesa męża z Miletu, który ród swój aż z Fenicyi wyprowadzał, objawiona, nim upadli. Ten rozkazywał Jończykom jednę utworzyć radę i tę w Teos umieścić (gdyż Teos leży w środku Jonii), wszystkie zaś inne zaludnione miasta uważać jak gdyby gminami (δήμοι) onejże były. Takie ci dwaj mężowie podali rady Jonom.
 Zawojowawszy tedy Harpagos Jonią uczynił wyprawę przeciwko Karom, Kauniom i Lykijczykom, prowadząc ze sobą Jonów i Aeolów. Z tych narodów Kaowie przybyli na stały ląd z wysp. W dawnych bowiem czasach będąc podwładnymi Minosa i nazywając się Lelegami, zamieszkali na