Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/12

dził się Herodot. Syn i nauką i znaczeniem znakomitéj rodziny, za staraniem ojca Lyxesa mianowicie, toż za przyczyną a wpływem głośnego z pieśni swych epicznych poety, Panyazisa, najtroskliwsze przyjął wychowanie. To wcześnie rozpoczętemi podróżami po obszernych króla perskiego dzierżawach, ułatwionemi, jeśli nie umożebnionemi owszem jako poddanemu jego, zbogacił i uzupełnił. Z ciekawych zapisków tego co oglądał w Babylonie, w Foenicyi, w Aegypcie i t. d. zaczęło powoli gromadzie się dzieło, którém kiedyś miał unieśmiertelnić swe imię. Od roku życia 25, zdaje się, już obmyślał Herodot jego wypracowanie, a w 35tym przebywający z powrotem z obczyzny w rodzinném mieście, na dobre zagarnął się do téj roboty. Nie przewidziane wypadki przerwały ją.
 Słodkie rządy światłéj, miłującéj nauki i uczonych Artemizii skończyły się; zstąpiła do grobu, a z nią usunęło się z przybocza tronu wszystko co mu prawdziwego blasku dodawało. Przed innymi rodzony brat Artemizii, Pigres, ubiegający się o zaszczyt i chwałę, nazywania uczniem Homera, ustąpił. Nowy król Halikarnassu, Lygdamis, był przerażającém przeciwieństwem wielbionéj powszechnie jego poprzedniczki. Niskiego umysłu a dzikiego serca człowiek, rozpoczął rządy od prześladowania wszystkiego tego co zacnego zastał po Artemizii. Pierwszą ofiarą jego wściekłości padł poeta