Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/134

Ta strona została przepisana.

dzania rzeki, i po cofnięciu się naszém na trzy dni drogi, wkraczaj do naszéj ziemi. Jeżeli zaś przenosisz przyjąć nas na swojéj, sam to samo uczyń.“ Usłyszawszy to Cyrus, zwołał pierwszych pomiędzy Persami, a zgromadziwszy przedłożył im sprawę i radził się, co ma czynić. Tych zdania na jedno się zgodziły, ażeby przyjąć Tomyris i wojsko jéj do kraju własnego. Ale przytomny temu i naganiający tę radę Krezus Lydyjczyk objawił przeciwne zdanie, tak się odzywając. „O królu, już ci dawniéj oświadczyłem, iż skoro Zeus oddał mnie w ręce twoje, wszelkie uchybienie podług sił odwracać będę; własne bowiem nieszczęścia przykrą się dla mnie stały nauką. Jeżeli sądzisz się być nieśmiertelnym i takiemuż dowodzić wojsku, napróżnobym ci myśli swoje objawiał; jeżeli przecież uznajesz, że i ty jesteś człowiekiem i nad takimiż jak sam ludźmi panujesz, o tém najprzód się dowiedz, iż ludzkie działania kołem się toczą, które obracając się niedozwala tym samym zawsze doznawać pomyślności. Innego ja jestem przekonania o sprawie obecnéj, jak ci tutaj. Jeżeli zechcemy przyjąć wrogów do kraju tego, takie w tém dla ciebie niebezpieczeństwo. Pokonany, utracisz całe panowanie; jawną bowiem, iż zwyciężający Massagetowie nie będą napowrót pierzchali, lecz naprzód pójdą na twoje ziemie; zwyciężywszy zaś, nie odniesiesz téj korzyści, jak gdybyś wkroczywszy w kraj Massagetów, ścigał ich w tymże; to samo bowiem kładę naprzeciw wzwyż wyrzeczonemu zdaniu, iż zwyciężywszy nieprzyjaciół wprost uderzysz na panowanie Tomyridy. Prócz tych powodów niegodną jest i nieznośną, aby Cyrus syn Kambyzesa, ustępując niewieście, w tył się zawracał z jéj kraju. A więc rada moja taka, żeby wkroczyć i postępować za nimi tyle, ile sami ujdą, i tam spełniwszy to staraj się ich pokonać. Jak bowiem słyszę, nieświadomi są Massagetowi przyjemności perskich i nieznający wielkich ich korzyści. Tym tedy mężom rozkazawszy hojnie nabić i sprawić bydła, sporządź ucztę w obozie, nadto obficie czystego wina i różnego chleba im zastaw. Gdy to będzie spełnionem, niech pozostanie