Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/164

przyjąć przybywające od barbarów nazwy, odpowiedziała im wieszczba, ażeby ich używali. Odtąd tedy sprawiali ofiary używając imion bogów. Od Pelazgów zaś Grecy je późniéj przyjęli. Kędy zaś każdy z bogów się urodził, i czyli zawsze istnieli wszyscy, i jacy są co do postaci, tego dowiedzieli się dopiero, że tak powiem, niedawno i wczoraj. Heziod bowiem i Homer, mojém zdaniem, na trzysta lat przedemną żyli, a nie więcéj; ci zaś utworzyli rodowód bogów dla Greków, nadawszy bogom nazwiska, zaszczyty i sztuki, i kształty ich oznaczywszy. Owi zaś poeci, którzy przed tymi mężami żyć mieli zdaniem powszechném, wedle mego, po nich dopiero nastąpili. Z tych rzeczy pierwsze opowiadają kapłanki Dodońskie, późniejsze aż do Hezioda i Homera ja wyłożę.
 O dwóch wyroczniach w Grecyi i w Libyi taką Aegypcianie powieść podają. Powiadali mi kapłani Zeusa w Thebach, iż dwie niewiasty z Theb wygnane zostały przez Fenicjan; z tych jedna miała zostać zaprzedaną do Libyi, druga do Greków, i te to niewiasty pierwsze miały założyć wieszczbiarnie pomiędzy rzeczonemi narodami. A kiedym się zapytał, zkąd to tak dokładnie wiedzieli, odparli na to, że wielkie robili poszukiwanie owych niewiast, lecz nie byli w stanie ich znaleźć, tylko się późniéj dowiedzieli tego, co opowiedzieli. To więc słyszałem od kapłanów w Thebach; a takie rzeczy prawią zastępczynie bóstwa w Dodonie. Dwa czarne gołębie uleciały z Theb w Aegypcie, i jeden z nich do Libyi, drugi do nich przybył; zasiadłszy zaś na szczycie buku głosem ludzkim wołał, że tu powinna stanąć wyrocznia Zeusa. One zatém uważając zalecenie to za rozkaz od boga, stosownie do niego uczyniły. Ów zaś gołąb, który do Libyi zaleciał, miał wedle słów tych kapłanek, tak samo nakazać Libyjczykom, ażeby wystawili wyrocznią Ammona; jest zaś i ta Zeusa. Dodońskie kapłanki, z których najstarszéj było na imię Promenia, drugiéj po niéj Timarete, najmłodszéj zaś Nikandre, to mi tedy opowiadały, a zgadzali się z niemi i inni Dodończykowie w okół świątyni mieszka-