Wspomina także w Odyssei[1] w tych rythmach:
Takie Zeusa ot córa leki przemyślne dzierzała,
dzielne, które jéj Polydamna cna Tkona małżonka
dala w Aegypcie, kędy najwięcej wżdy ziemia przepłodna
rodzi lek, zdrowie to zacne niosących to śmiercie straszliwe
I to także mówi do Telemacha Menelaos:
Jeszcze w Aegypcie, gdy dotąd powracać żądałem mnie bogi
powstrzymywały, bo obiat zupełnych nie byłem im przyniósł.
W tych oto wierszach pokazuje, iż wiedział o zabłąkaniu się Alexandrosa do Aegyptu: graniczy bowiem Syria z Aegyptem, a Fenicjanie, do których należy Sidon, zamieszkują w Syryi. Z tych także wierszy, a najbardziéj z tego miejsca pokazuje się jak najoczywiściéj, że nie Homera dziełem Pieśni Cypryjskie, lecz kogoś innego. W tych bowiem Cypriakach powiedziano jest, iż Alexandros trzeciego dnia przybył z Heleną ze Sparty do Ilionu, miawszy wiatr pomyślny i morze spokojne; w Iliadzie zas śpiewa poeta, iż błąkał się uprowadzając ją.
Lecz Homer i Pieśni Cypryjskie niechaj żegnają. Ja zaś gdym pytał daléj kapłanów, iżali Grecy płonną utworzyli powieść o wypadkach pod Troją lub nie, odpowiedzieli mi na to jak następuje, dodając, że wiedzą to z przebadania samegoż Menelaosa. Otóż mówili: po porwaniu Heleny przybyło do krainy Teukra wielkie wojsko Hellenów w pomoc idąc Menelaosowi, a wyszedłszy na ląd i osadziwszy się wyprawiło posłów do Ilionu, którym towarzyszył sam Menelaos. Ci wszedłszy do murów domagali się wydania Heleny i skarbów, z któremi uszedł łupieżca Alexandros, oraz wynagrodzenia krzywd. Lecz Teukrowie tę samą mowę wtenczas i następnie wynurzali, częścią przysięgając, częścią bez przysięgi, iże nie mają Heleny ani żądanych bogactw, lecz ze wszystkie znajdują się w Aegypcie, że więc niesprawiedliwie posądzani są o rzeczy których wina
- ↑ Odyss. IV, 227 np. i IV, 351. Porównaj przytém Nitsch Anmerkungen zu Hom. Odyss. p. 255 uwagę.
