z powodu rozsypanego pierza, pierzem bowiem tamże napełniona ma być ziemia i powietrze zamykającém widok.
Skythowie tedy tak i o sobie samych i o owéj górnéj krainie rozpowiadają, Grecy zaś znowu około Pontu mięszkający w ten sposób podają. Herakles pędząc woły Geryona miał przybyć do ziemi téj będącéj pustą, którą teraz Skythowie zasiedlają. Geryon zaś miał mieszkać po za Pontem zajmując wyspę, którą Grecy Erytheia zowią, owę przy Gedeirach (Gades) po za słupami heraklesowemi na Oceanie położoną. Ocean zaś opowiadają wprawdzie że od wschodu słońca począwszy całą ziemię opływa, lecz uczynkiem nie wykazują tego. Ztamtąd więc miał Herakles przybyć do krainy teraz Skythią się zowiącéj. Zachwyciła go bowiem zima i mróz, otuliwszy się zatém lwią skórą miał zasnąć, klacze zaś od wozu pasąc się przez ten czas miały boskiem zrządzeniem zniknąć. Gdy więc Herakles przebudził się, miał ich szukać, i wszystkie okolice krainy przebiegłszy dojść nareszcie do ziemi Hylaeą nazwanéj. Tutaj, mówią daléj, znalazł w pieczarze pewnego rodzaju pół-dziewicę, t. j. żmiję dwukształtną, któréj wierzchnie części od członków rodzajowych były niewiastą, spodnie zaś wężem. Ujrzawszy ją i zdumawszy zapytał czy nie widziała klaczy zabłąkanych; ona zas odpowiedziała że ma je u siebie, lecz nie zwróci dopóki z nią się nie zaspóli; Herakles więc zespolił się z nią pod tym warunkiem. Lecz dziwotwór dziewiczy zwłóczył powrócenie koni, pragnąc aby Herakles jak najdłużéj z nią przestawał, on zaś żądał odzyskać konie i oddalić się. Nareszcie zwróciła mu je lecz rzekła: „klacze te tu dotąd przebiegłe ocaliłam ci, a ty znaleźne zapłaciłeś mi, przyjęłam bowiem od ciebie w żywot trzech synów. Z tymi, gdy wychowają się, powiedz co mam uczynić, czy mam ich osadzić tutaj (ziemi bowiem téj tu moc dzierzę sama) czy mam ich wysłać do ciebie.“ Ta miała tak się zapytać, a Herakles na to odpowiedzieć. „Skoro ujrzysz zmężniałymi synów, tak postąpiwszy nie zbłądzisz. Którego z nich zobaczysz ten oto łuk tak naciskającego i tą oto przepaską tak
Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/304
Ta strona została przepisana.