się ustawami. Bogom tym jedynie cześć oddają, przedewszystkiem Hestii (ognisku), potém Zeusowi i Ziemi, uważając Ziemię za małżonkę Zeusa, po tych bogach kłaniają się Apollonowi, niebiańskiej Afrodicie, Heraklesowi i Aresowi. Tym bogom wszyscy Skythowie cześć oddają, owi zaś tak zwani królewscy Skythowie jeszcze i Pozidonowi ofiarują. Zwie się zaś po Skythyjsku Hestia Tabiti, Zeus najtrafniéj podług mego wzdy zdania nazwany Papaeos, Ziemia znowu Apia, Apollon Oitozyros, niebiańska Afrodita Artimpaza, Pozidon nareszcie Thamimazadas. Wszakże posągów, ołtarzy i świątyń nie uważają za zgodne z wiarą stawiać oprócz Aresowi. Obiatowanie zaś to samo 60 przyjęte jest u wszystkich na wszelkie obrządki święte podobnie, a sprawowane następująco. Bydlę ofiarne stawiają ze spętanemi przedniemi nogami; ofiarnik zaś stanąwszy z tyłu za bydlęciem i pociągnąwszy początek postronka obala je, w czasie zaś upadania na ziemię bydlęcia ofiarnego przyzywa boga któremu obiatuje, potém zarzuca mu sznur około szyi i zadzierzgnąwszy kij okręca i zadusza, ani ognia nie zapaliwszy, ani pierwocin nie złożywszy ani libacyi nań nie wylawszy; lecz zadławiwszy i z skóry objąwszy bydlę zwraca się do gotowania. Ponieważ zaś ziemia Skythyjska bardzo jest bezdrzewną taki środek wymyślili na gotowanie mięsiw. Skoro obejmą bydlęta ofiarne, obnażają kości z mięsiw, potém wrzucają je, jeżeli mają takowe, w kotły w kraju zrobione, najbardziej lesbijskiém kotłom podobne, wyjąwszy tylko że daleko są większe; w te więc wrzuciwszy mięsa gotują podpalając kościami tych bydląt. Kiedy zaś nie mają pod ręką kotła, wtenczas w żołądek bydląt wtłoczy wszy wszystkie mięsiwa i domięszawszy wody tak pod nie nakładają ogień z kości; te zaś palą się bardzo wygodnie, a żołądki zamieszczają z łacnością w sobie mięso ogołocone z kości; i tak wół sam siebie gotuje i tak inne bydlęta same siebie każde. Jak tylko zaś ugotują się mięsa, ofiarnik z tych mięs i wnętrzności oddzieliwszy pierwociny rzuca takowe przed siebie. Biją przecież na ofiarę i inne jeszcze bydlęta, a najczęściéj ko-
Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/323
Ta strona została przepisana.