Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/337

szą się zaś oni za nieśmiertelnych w ten sposób. Oto wierzą że wcale nie umierają, lecz każdy żywot kończący odchodzi do demona Zamolxisa, niektórzy z nich tegoż uwielbiają pod nazwą Gebeleïzis. Co pięć lat losem wybranego wyprawiają zawsze gońca do Zamolxisa dając mu zlecenia o tém czego każdorazowo potrzebują. Wyprawiają go zaś tak. Jedni z pomiędzy nich ustawiają się porządkiem z trzema oszczepami w ręku, inni zaś pochwyciwszy po obóch stronach do Zamolxisa wyprawianego ręce i nogi, i wstrząsnąwszy nim ciskają go w powietrze na oszczepy. Kiedy więc umrze nadziany, mniemają iż bóg na nich łaskawym jest; kiedy zaś nie umrze, obwiniają samegoż gońca, zwiąc go złym człowiekiem, i w jego miejsce innego wyséłają. Polecenia zaś swoje dają kiedy jeszcze żywy. Ci sami także Thrakowie naprzeciw grzmotowi i błyskawicy wypuszczając w górę strzały z łuków ku niebu grożą bogowi, przekonanymi będąc że nie masz innego boga jak tylko ten ich. Jako przecież dowiedziałem się od Greków nad Hellespontem i Pontem mieszkających, ów Zamolxis był człowiekiem i służył na Samos, a służył Pythagorasowi synowi Mnezarcha; tam zyskawszy wolność miał zebrać nie małe pieniądze, które zdobywszy powrócił do swego kraju. Ponieważ zaś Thrakowie żyli nędznie i w niewiadomości pogrążeni, Zamolxis przyswoiwszy sobie sposób życia ioński i obyczaje na głębszéj podstawie oparte jak były te którym hołdowali Thrakowie, gdy i z Grekami obcował i z pośrodka tych znowu z mędrcem nie najpośledniejszym Pythagorasem, miał wystawić gospodę dla mężczyzn, w której podejmując pierwszych mieszczan i biesiadując z nimi nauczał ich, iż ani on sam, ani współgodownicy jego, ani ich każdorazowi następcy nie umrą, ale dostaną się (po zgonie) do miejsca takiego gdzie zawsze ciągle żyjąc posiadać będą wszystkie dobra. W téj przecież saméj gospodzie gdzie to czynił i mówił, wybudował sobie podziemne mieszkanie. Tego kiedy dokończył, zniknął z pomiędzy Thraków, i zstąpiwszy na dół do owego podziemnego mięszkania przebywał