Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/348

Skoro więc i ci tak zupełnie zniknąwszy z widowni już ninigdzie nie pojawiali się Persom, taki Dariusz mury nawpół dokończone opuścił, i sam zawróciwszy ciągnął ku zachodoswi, rozumiejąc iż to tu wszystko są Skythowie i że ku zachodowi uciekają. Gnając tedy jak najszybszemi pochody wojsko skoro przybył do Skythyi, napotkał oba zastępy Skythów i napotkawszy gonił przed sobą ciągle na jeden dzień drogi ubiegających go. A ponieważ nie nużył się Dariusz ich pogonią, Skythowie wedle umowy usuwali się do kraju tych co im pomocy odmówili, a najprzód do ziemi Meląchlaenów. Kiedy zaś wpadający do tychże i Skythowie i Persowie poburzyli ich, Skythowie pociągnęli dalej do ziemi Androfagów. Zamieszawszy i tychże, usuwali się z kolei do dzielnicy Neuryjskiej. Po wywróceniu rzeczy u tych znowu szli pierzchając Skythowie do Agathyrsów. Agathyrsowie zaś widząc sąsiadów swoich umykających i rozgramianych przez Skythów, zanim do nich wtargnęli Skythowie wyprawili do nich herolda z zakazem aby ich granic nie przekraczali i z groźbą, że jeżeli pokuszą się wpaść do ich kraju, pierwsi z nimi walczyć będą. To zapowiedziawszy Agathyrsowie wyciągnęli z pomocą do granic zamierzając odeprzeć nachodzących; Meląchlaenowie przecież Androfagowie i Neurowie po wtargnięciu do nich Persów powraz z Skythami, cale do obrony się nie rzucili, lecz zapomniawszy swéj groźby uciekali wciąż dalej ku północy w pomieszaniu. Skythowie zaś do Agathyrsów, gdy współudziału odmówili, już nie dotarli, lecz z ziemi Neuryjskiej do swego kraju Persom pierzchając przewodniczyli.
 Kiedy nareszcie długo tego było i bez końca, Dariusz wyprawiwszy konnego gońca do króla Skythów Idanthyrsa kazał mu to oznajmić. „Dziwny człowiecze! czegoż pierzchasz bez przestanku, gdy ci wolno odwrotnie temu poczynać? Jeżeli bo czujesz się na siłach z potęgą moją się zmierzyć, to zatrzymajże się i zaniechawszy błędnej ucieczki walcz, jeżeli zaś uznajesz sam siebie niedołężniejszym, i wtedy jeszcze zaprzestań popłochu i panu swemu szląc dary