od Arkadów, zapytywali się w Delfach względem zawojowania całéj krainy tychże. Pythia zaś to im obwieściła.
Żądasz Arkadyi odemnie? zbyt żądasz; nieoddam jéj tobie.
Wiele w Arkadyi mężów żołędzią karmionych się mieści,
co cię odeprą. Przecież nie zajrzę ja tobie wszytkiego:
oddamć Tegeą do tanów staną rozgłośną wiedzionych,
i równinę nadobną, którą ty sznurem przemierzysz.
Otrzymawszy taką odpowiedź Lakedaemończykowie, powstrzymali się od innych Arkadyjczyków, lecz, niosąc więzy w ręku, pociągnęli naprzeciwko Tegeatom, widocznie zaufani w zdradliwą wyrocznią, jakoby sami podołali ujarzmić Tegeatów. Atoli pokonani w spotkaniu, okuci sami w pęta, które przynieśli, przemierzywszy sznurem pole Tegeatów uprawiali. Te zaś więzy, któremi zostali spętani, dochowane zostały aż do moich czasów w Tegei, gdzie zawieszone były około świątyni Atheny Alejskiéj. Owoż w uprzedniéj wojnie z Tegeatami ciągle Spartiaci ponosili klęski, lecz za czasów Krezusa a panowania w Lakedaemonie Anaxandridesa i Aristoua królów, już nad nimi górę brać zaczęli, tym sposobem tego dostąpiwszy. Gdy ciągle byli pokonywani przez Tegeatów, wyprawili mężów wybranych do Delfów z zapytaniem, któregoby z bogów ułagodziwszy ofiarami, przewagę potém zyskali nad Tegeatami. Odpowiedziała na to Pythia, jeżeli prochy Oresta, syna Agamemnona do Sparty odniosą. Lecz kiedy niemogli wynaleść urny Orestesa, znowu wysyłali do Delfów pytając, gdzie miejsce, w którém pochowany Orestes. Pytającym się o to mężom, Pythia taką dała odpowiedź.
Pewna jest w kraju Arkadyi Tegea w polistym ostępie,
kędy z siłą gwałtowną dwoje tam wiatrów przewiewa,
cios na cios tu uderza, boleść zaś boleść pokrywa.
Tam Agamemnończyka w swe łono przyjęła cna ziemia,
tego ty prochy zabrawszy, opór Tegei przełamiesz.
Usłyszawszy i to Lakedaemończykowie, nie więcéj przecież w odszukiwaniu swojém postąpili, jakkolwiek wszystko przetrząsając, aż Liches, jeden ze Spartiatów, których dobrze zasłużonymi zowią, grób Oresta odkrył. Tymi zaś
