uwiedziony podstępem niewiasty, zabił swego pana i koronę mu nie należącą przywłaszczył. Wszelako Apollo starał się, aby klęska Sardów na synów Krezusa nie zaś na niego samego spadła, lecz nie był w stanie skłonić bóstw przeznaczenia. O ile te ustąpiły, uczynił dla niego i okazał się przeto wdzięcznym; na trzy bowiem lata odwlekł zdobycie Sardów i niechaj wié Krezus, że trzy lata późniéj jak chciało przeznaczenie, upadł z swojém państwem. Drugą przysługę wyświadczył mu Apollo swoją pomocą, gdy zgorzeć miał na stosie. Co się tyczy danéj mu wyroczni, nie słusznie użala się Krezus. Przepowiedział mu bowiem Apollo, iż, jeżeli wojować będzie przeciwko Persom, wielkie państwo zburzy. Jeżeli więc dobrze chciał poradzić sobie, należało mu jeszcze się zapytać, czy swoje czy Cyrusa państwo obali. Nie odgadnąwszy wyroczni i nie spytawszy się powtórnie, niechaj sam sobie winę przypisuje. Nawet gdy po ostatni raz się radził, niezrozumiał odpowiedzi, którą mu obwieścił Apollo o mule. Cyrus bowiem był tym mułem. Z nie jednego bowiem narodu rodziców spłodzony, z szlachetniejszéj matki niż ojca; gdyż pierwsza była medyjską dziewicą i córką Astyagesa króla Medów, ostatni był Pers i podwładny tamtym, i niższy we wszystkiem posiadł rękę swéj pani.“ Tak odpowiedziała Lydyjczykom Pythia, ci zaś zanieśli to do Sardes i oznajmili Krezusowi. On zaś usłyszawszy to wyłuszczenie przekonał się, iż jego, a nie bóstwa była wina.
Co się więc tycze państwa Krezusowego i pierwszego podbicia Ionii rzeczy się tak miały; znajduje się zaś w Grecyi wiele innych jeszcze darów Krezusa, nad orzeczone. Tak w Thebach Boeockich jest trójnóg złoty, który ofiarował Apollonowi Ismenijskiemu, w Efezie krowy złote i wiele kolumn, w przysionku w Delfach wielka złota tarcz. Te jeszcze za moich czasów stały, niektóre z darów zaginęły. Ofiary Krezusa posłane do Branchidów milezyjskich, jak się dowiedziałem, takie same i równe wagą tym, które w Delfach postawił. Te które do Delfów i do świątyni Amfiarasa ofiarował, posłał jako domowe i jako pierwociny oj-
Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/84
Ta strona została przepisana.